-
1 wyrzu|cić
pf — wyrzu|cać2 impf vt 1. (pozbyć się) to throw [sth] away a. out, to throw away a. out- wyrzucać śmieci to take out the rubbish GB a. garbage US, to take the rubbish GB a. garbage US out- wyrzucać śmieci do kosza to throw litter into a bin GB- wyrzucić stare ubrania/meble to get rid of some old clothes/furniture2. pot. (wysadzić) to drop [sb] off, to drop off [pasażera] 3. przen. to throw [sb] away, to throw away, to expel- wyrzucić kogoś z pracy/ze szkoły to fire sb (from work)/to expel sb (from school)- wyrzucić kogoś z domu to throw [sb] out [członka rodziny, gościa]■ wyrzucać pieniądze pot. to pour money down the drainThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrzu|cić
-
2 wywal|ić
pf — wywal|ać impf pot. Ⅰ vt 1. (wyrzucić) to chuck out a. away pot. [śmieci, papiery, stare buty]; to chuck [sb] out a. chuck out pot. [pijanego klienta] 2. (zwolnić) to sack pot. [pracownika]; (zmusić do odejścia) to chuck [sb] out a. chuck out pot. [studenta, zawodnika, członka] 3. (wybulić) to fork out pot., to blow pot. [pieniądze]- wywaliliśmy osiem tysięcy na tego grata we forked out a. parted with eight thousand for this heap4. (strzelić) to let a. squeeze off pot. [serię, strzały] 5. (wyważyć) to break a. batter down [drzwi]; to break in [okno] Ⅱ wywalić się — wywalać się 1. (przewrócić się) to fall over a. down- wywaliła się jak długa na chodniku she fell flat a. headlong on the pavement2. (wybiec gromadą) to spill out- ze szkoły wywalili się uczniowie the children spilled out of school3. (wypaść) [zawartość] to spill out- wywalić język to poke one’s tongue outThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wywal|ić
См. также в других словарях:
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
łeb — 1. pot. Biec, gnać, lecieć, pędzić, uciekać itp. na łeb na szyję, na złamanie karku «biec, uciekać itp. bardzo szybko, co tchu, w wielkim pośpiechu, nie zwracając uwagi na przeszkody i niebezpieczeństwo»: (...) wdział swoje połatane buty i,… … Słownik frazeologiczny
wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
zbić — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbijać — 1. posp. Wylecieć skądś na zbity łeb, pysk, na zbitą mordę, euf. na zbitą twarz a) «zostać wyrzuconym skądś przemocą, brutalnie»: Wyleciał z baru na zbity pysk, ale (...) sam się o to prosił (...). Roz bezp 1997. b) «zostać usuniętym skądś za… … Słownik frazeologiczny
zbić — dk Xa, zbiję, zbijesz, zbij, zbił, zbity zbijać ndk I, zbićam, zbićasz, zbićają, zbićaj, zbićał, zbićany 1. «zrobić jakąś całość z poszczególnych elementów, zrobić coś z desek, belek itp. łącząc je za pomocą gwoździ» Zbić półkę, skrzynię. Zbić z… … Słownik języka polskiego
wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… … Słownik języka polskiego
